Nabeschouwing

De afgelegde route
The route we made

<>Herman (Herman) Honda ST 1300










Bozo (Frans) Honda Goldwing GL 1800















Ronald Reagan (Ron) Harley Davidson softtail Heritage

George W. (René) Honda ST 1300


Statistieken Statistics


Laagste temperatuur tijdens het rijden 45 F
Hoogste temperatuur tijdens het rit 93 F
Aantal dagen warmer dan 25 0 Celsius: 11
Hoeveelheid neerslag onderweg: 3 mm.
Aantal dagen met dubbel zonwerend glas gereden: 2

Lowest tem during riding 45F
Highest temp during rinig 93F
Qty day warmer than 77 F: 11
Totla rain: 1/8"
Qty days driven with double sunglasses: 2

Hoogst gereden snelheid: 87 MPH
Gemiddelde gereden snelheid 46.4 MPH

Highest speed: 87 MPH
Average speed: 46.4 MPH

Grootste afstand op 1 dag 412 mijl
Totaal gereden 3063 mijl
Gemiddeld verbruik (ST 1300) 41.8 mijl/gallon
Prijs brandstof: $ 3 per gallon

Biggest distance on 1 day: 412 miles
Total driven 3063 miles
Average fuel consumption (ST 1300) 41.8 MPG
Price fuel $3 per gallon

7 mei Nog een keer de Tail en meer fraais!!

Dit was de route van vandaag.

Van Andrews naar Kodak, TN. Gereden 172 mijl.

Helaas, de laatste dag was aangebroken.
We gingen weer naar Robbinsville en zijn via een andere, prachtige weg, naar Deal’s Gap gereden om nog 1 keer moed te verzamelen en de Tail of the Dragon te rijden.
Ron J. had helemaal gelijk. Er was bijna geen verkeer en we konden nu volop genieten van deze bijzondere route.
Ook Herman had er duidelijk plezier in!










We hebben nog een paar parkways gereden en sloten het moois af met een waanzinnig mooie rit door Smoky Mountaqins National Park.We reden het hele stuk langs een mooi beekje en lekker in de schaduw van de bomen.Toen we eruit kwamen stonden we meteen op een kruispunt met stoplichten in Gainesville. Geen mogelijkheid om gratis te parkeren, want het is daar gewoon één groot commercieel toeristisch circus. Jammer.
























Na Gainesville nog 70 mijl van dit type wegen afgedraaid.



















Lekker geluncht bij Subways (geen Quiznos in de buurt) en richting Kodak gereden. Een paar mijl voor Kodak de brommers afgetankt en ontdaan van camera, GPS en 12 Volt-aansluiting. Het laatste stuk op de GPS van de Goldwing teruggereden. Maar zelfs een bekende weg geeft dat ding nog verkeerd aan. Geen succes dus, het is een beetje een primitieve TomTom, echt niet geschikt om routes mee te gaan maken.















Eaglerider, Kodak TN. Puur klasse!! Topmateriaal!!

Het zit erop, ik bedoel we zitten er niet meer op, maar het zit er nu op.
Het was een ongelooflijk mooie trip, veel gezien, veel gedaan, veel gelachen, misschien wat te veel gegeten, maar bovenal heel veel gereden onder ondenkbaar mooie omstandigheden. En mijn bochtentechniek iets verbeterd. Gelukkig heb ik nog veel te leren, dus.....

Frans, Herman en Ron, bedankt voor het fijne gezelschap.

6 Mei Dagje M & M's

Gehele dag in de Smoky Mountains . Gereden 260 mijl. Het was één groot feest met veel M & M's. (motoren en mini's)











Om 7 uur vertrokken naar het doel van de reis, de Smoky Mountains met als absoluut hoogtepunt de Tail of the Dragon.
Gisteren had het nog behoorlijk geregend, maar voor vandaag werd wederom een stralende dag voorspeld. En die voorspelling kwam wél uit. Voor Piet Paulusma is geen zeker geen baan beschikbaar.

We hebben heerlijk warm gedraaid op weg naar Robbinsville. Daar zijn we begonnen aan de Chekohala Skyway, een schitterende weg door de bergen met heerlijke bochten, prachtige vergezichten en een afwisselende omgeving. Verschillende indianenreservaten gepasseerd en bij een Cherokee Indian reservation gaan kijken, maar daar was niks te zien. Er wonen alleen wat mensen…..

Na de nodige uurtjes waren we dan eindelijk bij de Tail of the Dragon. Alvorens we daar aan begonnen, eerst voor de zekerheid de nodige shirts en pins gescoord.

De Tail of the Dragon.

318 bochten op een stukje weg van 11 mijl.












Eindelijk, na omzwervingen van meer dan 2500 mijl, begonnen aan wat de ultieme motortrip zou moeten zijn.
Het was zondag dus verschrikkelijk druk en we werden door een aantal politiewagens met toeters en bellen ingehaald. In eerste instantie dachten we, dat ze achter snelheidsduivels aanzaten, dus hielden we ons keurig aan de maximum snelheid.
We reden achter een paar auto’s en maakten de ene bocht na de andere. Het houdt niet op!!
Tot we op een gegeven moment in een file terecht kwamen en begrepen waar die cops naartoe vlogen.
Er was een ongeluk gebeurd en na een aantal minuten wachten kwamen er verschillende reddingsvoertuigen ons tegemoet. Een ambulance, 3 rescue assistance cars, 2 politiewagen en we hoorden ook een paar helikopters.
Nadat we weer konden gaan rijden lag het tempo wel een beetje laag, dus zijn we op een parkeerplaats gestopt. Daar stond Ron Johnson, de eigenaar van http://www.tailofthedragon.com/ foto’s en video’s te maken voor zijn website en DVD’s. Aan het begin van de Tail heeft hij een shop, waar we later nog wat gekocht en gekregen hebben.
Ron J.had leuke verhalen over de Tail, terwijl hij tussendoor foto’s bleef maken.
Er kwam een groepje van 4 Rossi’s voorbij met een waanzinnige snelheid. Ron J. vertelde dat deze groep de snelste rijders van de Tail waren en dat de coureur in het rood een vrouw was. We vroegen hem wat er waar was `van het verhaal dat op de Tail 6 speedcamera’s zouden staan en dat motoren, ook huurfietsen, die meer dan 10 MPH te hard gaan en betrapt worden, in beslag zouden worden genomen.
Dit is dus een fabeltje, dat een local op het net heeft geplaatst om toeristen af te schrikken.
Als het wel waar zou zijn, dan had de politie waarschijnlijk een megastore met in beslag genomen motoren gehad.
Ron J. adviseerde ons om morgen de Tail nogmaals te rijden, omdat het dan veel minder druk is. Alleen een beekje opletten voor trucks. Hij maakte een foto van The Netherland Gang en beloofde deze op de voorpagina van zijn website te plaatsen, hetgeen hij ook heeft gedaan.
We beloofden hem nog in zijn shop op te zoeken en weg was ‘ie, met zijn cameramotor.

Het laatste stukje lekker naar beneden gedraaid en bij Ron’s shop nog wat gekocht.
Aan de overkant van de weg staat the Tree of Shame, een boom volgehangen met kapotte onderdelen van motoren. Zelfs van motorrijders, die hier verongelukt zijn….
Ron J. paste op onze motoren toen wij daar gingen kijken.

Vreemd genoeg waren onze ervaringen nogal uiteenlopend. Ron en Frans vonden het geweldig, ik vond het helemaal te gek, maar Herman reed liever wat minder van dit soort bochten.

We besloten de dag af te sluiten met de Hellbender. We konden dan gelijk de Fontana Dam bezoeken. Dit om het mogelijke gevoel van het thuisfront, dat we alleen maar op de motor zaten en geen interesse zouden hebben voor enige vorm van cultuur, techniek of historie de kop in te drukken.

Herman gaf aan op zijn eigen tempo te willen rijden want hij zou wel volgen.
We zijn naar de onderkant van de Fontana Dam gereden en hebben Ron en Herman nog overhoord over dit stukje techniek. Beiden met de hakken over de sloot geslaagd.
Daarna de route vervolgd en toen we aankwamen bij de bovenkant van de dam, bleek Herman ons niet achterop kwam, dus International Rescue ingeschakeld en die stuurden Thunderbirds 1,2 en 4.
Frans en ik zijn eerst teruggereden naar de voet van de dam, terwijl Ron richting Robbinsville reed. Geen Herman. Dus Ron opgezcht, die ons tegemoet kwam rijden. Tot het eerstvolgende kruispunt gereden, maar geen Herman. Telefoon had geen bereik, dus besloten we dat Ron naar Robbinsville zou rijden over de 128 en Frans en ik zouden dat via een andere route doen. Het was een noodsituatie, dus we moesten wel een hoog tempo rijden, of we nu wilden of niet.
Dus dankzij Herman heerlijk 60 mijl voluit gereden.
In Robbinsville zat Ron op ons te wachten, geen Herman.
Toen kreeg hij een SMSje van Herman, dat hij in het hotel zat. De verloren vader was weer terecht.
Na het nuttigen van wat te vette ribjes zijn we maar naar hem toegegaan.

5 mei Van Athens GA naar Andrews, NC

Athens GA naar Andrews, NC. Gereden 160 mijl.

Om 6.45 waren we weg bij het motel. Was niet het beste wat we op dit gebied hebben meegemaakt.
Eerst even getankt en wat koffie gekocht bij het tankstation. Vriendelijke mensen heb je hier! Spreken je onmiddellijk aan en altijd behulpzaam.

Na het verlaten van Athens kregen we direct een voorproefje van wat ons morgen en maandag in de Smoky Mountains te wachten staat.

Voor het eerst was het wat vochtig, kon het niet echt regen noemen. De temperatuur was laag (55 F). We zijn regelmatig gestopt om te genieten van de omgeving. Het is hier prachtig!!

Ontbijt genomen bij Waffle House. Ik kende het niet, maar er stonden zoveel auto’s, dat we het er op gokten. Prima voor mekaar daar!
Herman en Frans stopten de smaakvolle waffle volop genietend in hun waffel. Herman en ik hielden het bij een normaal ontbijt.


Nog wat pinda’s gekocht bij een winkeltje. Ze maken daar ook gekookte pinda’s, maar dat is niet lekker. Zijn zacht en papperig.
















We zijn langs het Cherokee indianenreservaat gekomen en misschien gaan we daar nog naar toe.












Hier zie je de Smoky Mountains op de achtergrond. Dit zijn wel erg veel rooksignalen, zouden de indianen ook internet hebben misschien??

We hebben in Andrews voor twee nachten een hotel geboekt. Op hun website stond geen adres, maar wel een routebeschrijving. Nou, geef mij maar gewoon een adres. Dus ik vraag het aan een man in zijn pick-upje en hij legt mij uit hoe ik moet rijden. De eerste straat rechts, dan links. We gaan dus de eerste straat rechts, maar die weg was doodlopend. Maar toen we weer op de doorgaande weg terugkwamen, stond het pick-upje ons op te wachten.
“Ai sed, djust follo mie but ai nieuw joe did not understend” is ongeveer wat ik hem hoorde zeggen. Wij achter hem aan en hij wees ons keurig de weg!
Dat Engels hier is lastig te verstaan.

Ingecheckt in het hotel en toen begon het echt te regenen. We zijn dus op de kamer gebleven.











Vandaag een beetje regen gehad en ongeveer 17 graden Celsius.

4 mei St Augustin, FL naar Athens, GA

Van Augustin FL naar Athens, GA. Gereden: 412 mijl

In het motel (Super 8) was een summier ontbijtbuffet, dus ik heb er niet veel van gegeten. We zijn langs de kust van de Atlantische Oceaan noordwaarts gegaan tot boven Jacksonville. Ons routeprogramma wilde ons door een ghetto leiden, maar de burgemeester van die straat had kennelijk veel last van doorgaand verkeer, dus de weg was doodleuk onderbroken door een hek. We moesten dus terug. Ook binnendoor schieten was onmogelijk. De bewoners zetten gewoon een groot hek om hun community. Doorgang alleen voor bewoners. Mooie optrekjes met bijpassende voertuigen gezien. Achtertuintjes aan de oceaan. ’s Morgens om 8 uur was de hele meute in golfkostuum de poedeltjes aan het uitlaten.

Na het verlaten van deze buitenwijken een mooie route gereden tussen meren en rivieren, met als hoogtepunt een cruise!

Rond 10.00 uur kregen we toch wat honger en we hebben de vriendelijke dame van Quiznos wat aangespoord de tent maar vast open te gooien. We hadden al gehoord, dat Quiznos de strijd had aangebonden met Subway, dus dat moesten we onderzoeken. Als je het eten niet goed vindt, krijg je je geld terug! Helaas was daar absoluut geen reden toe. Heerlijk gewoon, beter dan Subway!

Voldaan de route vervolgd. Het gouden ploert had besloten deze dag dodelijk te werk te gaan. De combinatie van hoge temperatuur, saaie wegen, vermoeidheid, net genuttigde maaltijd en superfel zonlicht maakte ons erg moe, dus een extra break ingelast om even op krachten te komen. Vers water gekocht, zonnebrand opgesmeerd, gerust en het zonlicht probleem opgelost met een van de HD brillen uit de collectie van Ron. We konden weer verder, maar het was een goede beslissing om voortijdig te stoppen, we hadden er allemaal last van.

Naarmate we dichter bij de bestemming kwamen, werden de wegen mooier, meer bochten en heuvels en dat houdt je wakker en fit.
Al met al waren we om 18.00 uur in Athens na onze langste rit met de hoogste temperaturen tot dusverre.

Naast het motel zat een Chinees restaurant en we hebben heerlijk gegeten voor weinig. Het was de eerste keer dat we niet alles op konden.

Midden in de nacht nog wakker gemaakt door een stel bezopen hotelgasten.

Het was een zware dag.

3 mei Van Haines City naar St Augustin

Gereden: 255 mijl.

Tijdens het ontbijt zagen we onze Ron van Tellingen aan het werk, maar gelukkig hadden we het net op tijd door!! Fototoestel geconfisceerd en al het bewijsmateriaal vernietigd.
Daarna de motoren weer gepakt en gezakt en ons rustoord verlaten om via downtown Kissimee richting Cape Caneveral te gaan.

Buiten de drukte van Orlando reden we tussen meren over rustige wegen.
Op een gegeven moment komt er een zwarte PAN naast me rijden en de man op de bok steekt 5 vingers op. Dat betekent: nog 50 mijl te gaan voor de tank leeg is.
Het was nog 30 mijl naar Cape Canaveral, dus even gevraagd of Ron nog 30 mijl kon halen. De nodige tankstations links en rechts links (en rechts) laten liggen en als een raket naar de raketten.
Komt diezelfde PAN weer naast me rijden en hij maakt het gebaar, dat we allemaal kennen als "OK", met duim en wijsvinger een rondje maken.
Er sprak wat angst uit zijn ogen.... Wat zou hij toch bedoelen???

Bij Kennedy Space Centre mochten we geen tassen en (o.a.) GPS apparaten mee naar binnen nemen. Dus gevraagd of we dan onze jassen, helmen en tassen ergens konden opbergen. Dat was echt niet mogelijk, dus Ron bood aan om bij de brommers te blijven. Hij geeft niet zoveel om moderne techniek. We moesten wel beloven om nog langs een HD dealer te gaan (alweer??).

Kennedy Space Centre was indrukwekkend. In juni komt er een nieuwe attractie bij, waarbij het gevoel van de lancering wordt gesimuleerd. Zag er veelbelovend uit! We moeten dus nog een keer terug.

We troffen Ron liggend in het gras aan. Hij had wat plaatselijke overdruk, dus we moesten snel naar een tankstation met een toilet , zodat hij zijn hardwareprobleem kon (op)lossen. Herman leek het dan wel een goed idee om gelijk te gaan tanken.

Zo blij zie je eruit als je 20 mijl met samengeknepen billen naar een tankstation hebt gereden.

6.59100 US gallons = 24.9496492 liter

We hadden dus 2 man met strakke bilspieren op de fiets vanmorgen, elk met hun eigen beweegredenen (met weinig reden om te bewegen ).

Van het forum voor toerrijders in USA veel info gekregen over mooie routes. Eén daarvan, Randy, kon ons wel helpen als we Kennedy Space Centre bezocht hadden, Hij woont daar om de hoek.

Randy stelde zelfs voor om ons naar een goed BBQ restaurant te brengen. Hij was daar een vaste klant en we begrijpen nu waarom. Echt nog zo'n tentje waar de baas kookt! Stampvol en lekker gegeten.

Daarna naar de grootste HD dealer ter wereld gegaan. Onze Ron moest weer veel sales tax afrekenen!!

Ron toont hier, in zijn zachtzwarte hemd met ronde hals, afgewerkt met lavendelblauwe motiefjes, de nieuwe collectie voor het komende seizoen.

Hierna zijn we de Highway A1A afgereden, door een paar mooie State Parks en daarna strak langs de kust van de Atlantische Oceaan en hebben een hotel gepakt in St.Augustina. Dit zou het oudste stadje van Amerika zijn.

Daarna op een terras op de eerste verdieping gegeten met uitzicht over de oceaan.

Ron had voor de afwisseling eens ribbetjes...

Het was vandaag warm en de luchtvochtigheid was redelijk hoog.

Het blijft gewoon maar warm.

2 mei Rustdag

Naar Rundumhausen geweest.

Vandaag een rustdag gehad.
Frans, Ron en Herman zijn naar een HD dealer geweest (alweer??) en daarna krokodillen gaan zoeken in de jungle.
Op de terugweg “even” in een Walmart Supercentre wat te eten gekocht.
Zelf heb ik wat huishoudelijke taken verricht.
’s Middags wat gezwommen, eten gemaakt en filmpje gekeken.
Route voor morgen gemaakt en de spullen weer ingepakt.

Het was best warm vandaag, 31 graden Celsius.

















De HD dealer in Kissemee. Sloot de zakk onmiddellijk nadat Ron vertrokken was. Geen idee waarom.












Ron is een echte dierenvriend!












De Glades bij Bogey Creek.












Herman houdt zich bezig met bedrijfsspionage.
Een onbekende Misdebusnie ontdekt.













Het Zwitserlevengevoel van Dagobert F. Duck.

1 mei. Naar Florida

Moultrie, GA naar Haines City, FL. Gereden afstand: 394 mijl

‘s Morgens een heerlijke temperatuur en een lekkere route gereden. Toen Ron moest tanken (en dat gebeurt nogal eens) koffie gedronken en de eerste palmbomen opgemerkt. Frans vertelde dat hij over een slang was gereden en ik voelde onderweg ook iets aan mijn schoen, dus ik vermoed, dat ik hem of haar ook heb geraakt.

Ron vond het spijtig, hij had graag iets voor Marloes gemaakt van slangenleer, maar dat kon helaas niet meer.

We wilden graag naar de Golf van Mexico en zijn gaan lunchen in Keaton Beach. Klein strandje, maar wel de plaatjes voor de volgende reisgids kunnen schieten.

Voor het eerst gevangenisstraf voor 4 buitenlanders kunnen voorkomen door te stoppen voor de schoolbus. Veel voor gewaarschuwd, maar nog nooit gezien.

Daarna zijn we afgezakt naar Haines City, waar we om half zes àl klaar waren voor de BBQ en zwemmen. Ron en Frans hebben het waterniveau van het zwembad in luttele minuten een halve voet verlaagd (zonder te drinken!).

Een krater geslagen door onze dubbele bom.

’s Avonds lekker hamburgers op de BBQ gelegd en daarna overlegd wat we morgen gaan doen. Kennelijk is het Floidiaanse virus al binnengedrongen bij Herman, want hij begon al te mopperen dat hij niet wéér op de motor moest. Ron heeft geluk dat hier weinig blauwe busjes rondrijden, anders hadden ze hem allang opgeladen. Hij wordt met de dag gekker. Zou ook een beginnende zonnesteek kunnen zijn, indien die ook door de helm heen kan worden ontvangen.

Moe maar voldaan het mandje opgezocht. Het was vandaag weer warmer dan gisteren, 33 graden Celsius.

30 April. Jasper, AL to moultrie, GA

Jasper, AL naar Moultrie, GA. Gereden afstand: 348 mijl

Vanmorgen ontbeten in Motel 8. Was erg sober, maar vooruit.
Een heerlijke route gehad naar de HD dealer in Birmingham. Ron had een emmertje nodig, wat een winkel!!



De bult achter Ron’s rug op zijn motor zie je met de dag groeien. En dan te bedenken dat we nog niet eens bij de grootste HD dealer ter wereld zijn geweest. Dat doen we later nog.

Foto:
Een echte HD schaamhaarscheerspiegel, gemonteerd en wel!

Het werd al lekker warm en we waren klokslag 10.00 uur bij het Barber Vintage Motorcycle Museum. Motoren parkeren uiteraard recht voor de deur, goede garderobe met kasten voor helmen, kortom, een motorrijder is her welkom.
Wat een waanzinnig mooi museum is dit. Er staan zo’n 1200 (!) voertuigen binnen en nog een heleboel om gerestaureerd te worden. Er is ook het Barber Motorsports Park met een prachtig circuit.
Heel bijzondere motoren en auto’s gezien. Wat te denken van een Maserati motorfiets, de eerste modellen van Harley en Indian, de Yamaha GTS, een Chevrolet Impala Bel Air uit 1958. Alles in onberispelijke staat!
Gelukkig ook nog een pin gescoord!

Na het bezoek aan het motormuseum weer een mooi stuk gereden door Alabama. Er wordt veel aan de weg gewerkt en we hebben op schitterende, nieuw geasfalteerde wegen gereden in een schitterende omgeving.
Veel peacan-boomgaarden gezien onderweg. Jammer dat er niet geoogst werd. Als dat net zo gaat als met walnoten is dat mooi om te zien.
Uiteindelijk zijn we beland in Moultrie waar we ingecheckt hebben bij een Hampton Inn (onderdeel Hilton) met het verzoek om 2 kamers, bebruik zwembad en gratis WiFi. Dat was er allemaal, allen er waren alleen nog kamers voor rokers. En aangezien we geen van allen behoefte hadden om te gaan roken, gaf ik aan een ander hotel te zoeken. Toen werd de toverdoos geopend en kregen we suites aangeboden met bubbelbad voor de prijs van een rookhol + $10. Tja, that is an offer you can’t refuse.
Dus eerst even gezwommen (water was volgens Herman en Frans koud, maar ik had mijn horloge niet om, dus kon het niet controleren) en daarna lekker gedoucht.
Gegeten bij Applebee’s. Die wordt zeker toegevoegd aan de lijst met goede restaurants (voor zover mogelijk in USA).

Het was vandaag warm. 32 graden Celsius.