De track van deze route.
Memphis TN naar Jasper AL. Gereden: 386 mijl
Lekker ontbeten in Heartbreak Hotel. Ron had een vreemde banaan gegeten. Had duidelijk een perziksmaak. Kennelijk een slachtoffer van inteelt. De banaan van Herman daarentegen smaakte wel gewoon naar banaan.
Beetje krom dus allemaal.
Met gemengde gevoelens Memphis verlaten. De bevolking is erg vriendelijk en hebben een heerlijk gevoel voor humor. Het meisje achter de kassa zat een Sudoko op te lossen en toen wij kwamen stopte ze het gauw weg. Ik vroeg wat ze aan het doen was en ze toonde mij het blaadje. Even wat gecontroleerd en gezegd dat ze goed bezig was.
Toen wij klaar waren met onze toer liep ze ons toevallig tegen het lijf en ze vroeg me gelijk om de Sudoko nog even na te kijken, want hij was af!
Aan de andere kant zie je veel armoede en verval.
De bedoeling was om vandaag een mooi stuk langs de Mississippi af te zakken. Dat was een tegenvaller. De wegen lagen er ver vanaf, dus de rivier was alleen vanaf de bruggen te zien.
Deze route heeft het meeste moeite gekost om te maken en we hebben verschillende keren een aanvang gemaakt op een geasfalteerde, genummerde weg die dan óf ineens ophield óf plotseling overging in een verharde zandweg met een laag los grind erop. Voor de insiders, de échte Paniekjes-wegen.
We hebben daarom de route wat aangepast, zodat we nu morgen ochtend naar het Barber Vintage Motormuseum in Birmingham gaan. Aangezien we nu wat kilometers (mijlen) moesten maken heb ik met Frans van motor geruild en heb ik de Gouden Vleugel onder mijn bips genomen.
De eerlijkheid gebiedt me te melden, dat vanwege het feit, dat mijn Ipod leeg was, de behoefte aan een stereo installatie redelijk groot was. Bij een nummer van de Stones op de snelweg naast Ron gereden om samen te kunnen genieten. Het kan allemaal hier.
Ik heb Dominique (Coelieboy) beloofd een verslag te doen van de testrit.
Wel, ik begrijp nu waarom de gouden GL 1800 heet en de zwarte ST 1300.
De Goldwing rijdt niet, die GLijdt gewoon over de weg. De PAN STuurt veel lekkerder.
Maar wat een heerlijke motor is de Goldwing voor een klein ventje als ik in dit veel te grote land met veel te brede wegen. Als het rolt dan word je als een vorst door het verkeer bewogen.En dan al die knoppen, heerlijk!!!
Radio, CB, navigatie, cruise control, display met allerlei gimmicks, kortom gewoon leuk om iets te doen te hebben als de Goldwing je aan het verplaatsen is. Ik mis wel de temperatuurmeter (buiten of binnen) en een 12 Volt aansluiting.
Ik heb wel wat moeite met het korte draaiwerk. Voor Frans staat het scherm te laag en dat is vervelend op de snelweg. Maar ik heb er nog maar 200 mijl mee gereden.
Derhalve een deal gemaakt: in de bergen neemt Frans de Goldwing en voor lange stukken buffelen neem ik hem.
Het was een prachtige dag, rond de 30 graden Celsius
De odometer voor we vertrokken uit Memphis.
Ron heeft zijn zomerjasje maar aangedaan.
